Konur eru konum bestar

Karlar eru frá Mars – Konur frá Venus....eða var það öfugt? Gildir einu. Við getum öll verið sammála um að konur og karlar eru í eðli sínu ólík þó svo að grunnþarfirnar séu þær sömu. Þannig er það og þannig verður það. Enda í sjálfu sér ekki svo eftirsóknarvert að konur temji sér alla eiginleika karla og karlar alla eiginleika kvenna. Þeir geta hins vegar lært heilmikið af okkur, og líka við af þeim.
Mér finnst kominn tími í baráttunni fyrir jöfnum rétti karla og kvenna að við konur stöldrum aðeins við og lítum á nokkur atriði í fari karla sem við getum notað til þess að ná enn meiri árangri.
Konur...

• hættum að gagnrýna hvora aðra. Hvenær sérðu hóp stráka sitja fyrir framan sjónvarpið og gagnrýna bindi eða jakkaföt þáttastjórnandans? Verum ánægðar með velgengni annarra kvenna sem koma fram á opinberum vettvangi. Þær eru sönnun þess að við getum náð langt og við ættum fremur að nota þær sem fyrirmyndir. Einbeitum okkur að inntaki þess sem þær eru að segja og lítum framhjá hvernig því er pakkað inn.
• nýtum okkur tengslanet okkar í enn ríkara mæli. Strákarnir virðast eiga auðveldara með þetta en við konurnar. Þeir hræðast ekki að taka upp símann og biðja vin eða kunningja um að leggja sér lið við eitthvað ákveðið málefni. Biðja um greiða. Til þess er tengslanetið, til að biðja um greiða og koma málum áleiðis á skjótari máta en ella. Hættum að hræðast þetta konur! Það er ekki klíkuskapur að biðja um aðstoð. Strákarnir geta þetta, við getum það svo sannarlega líka. Nýtum okkur þekkingu vinkvenna okkar og verum „konum bestar“.
•  hættum að taka hluti persónulega. „Þetta er ekkert persónulegt“, þýðir akkúrat að það býr ekkert persónulegt að baki. Gagnrýni á störf, leiðbeiningar um það sem betur má fara í því sem við erum að gera o.s.frv. er akkúrat það sem það er. Ekkert meira, ekkert persónulegt. Það er ekki árás á þig sem persónu ef einhver segist ósáttur við það sem þú ert að gera í starfi eða vill að þú gerir hlutina á annan hátt. Við eigum eftir að lenda í árekstrum og rimmum í starfi, í pólitík og frístundum. Aðgreinum okkar persónu frá þeim árekstrum og rimmum og við komum til með að eiga miklu auðveldara með því að halda okkar striki og ná árangri. Munur á kynjunum í þessu tilliti sést greininlega í þáttum Donalds Trumps, The Apprentice. Kvennaliðin hafa oft verið við það að liðast í sundur eftir erfitt verkefni á meðan karlaliðin leggja deilur dagsins til hliðar og spila saman körufbolta. Þetta er nefnilega ekkert persónulegt!
• hættum að draga ályktanir út frá orðum eða gjörðum annarra. Okkur konum hættir stundum til að leggja merkingu í orð viðmælanda okkar út frá látbragði, raddblæ o.s.frv. Við hugsum með okkur „hvað meinar hann/hún með þessu“ og leggjum aðra merkingu í orð viðmælandans en tilefni er til. Hættum að draga slíkar ályktanir. Spyrjum hreint út hvað viðmælandinn er að meina. Hlustum á orðin og spyrjum nánar út í þau. Þetta er sérstaklega mikilvægt í því töluvpóstfári sem nú ríkir í viðskiptum. Þar má oft túlka hluti á marga vegu. Spyrjum þangað til við skiljum hvert viðmælandinn er að fara og spörum okkur óþarfa heilabrot. Þetta er eina sviðið þar sem karlmenn hagnast á skorti á tilfinningalegu innsæi J.
• verum óhræddar við að vera konur. Verum óhræddar við að vera við sjálfar. Með því að hafa trú á því sem við erum að gera sýnum við umhverfi okkar að það skuli hafa trú á okkur líka. Það er allt sem til þarf.  

Áður birt á tikin.is

Man fólk eftir því sem þú segir?

Hvernig halda á eftirminnilega ræðu 

Samkvæmt Gallup könnun sem unnin var í Bandaríkjunum fyrir nokkrum árum er það að standa fyrir framan hóp og tjá sig í öðru sæti fyrir það sem fólk hræðist mest, næst á eftir hræðslu við snáka. Það er nú samt einu sinni þannig að fæst komumst við hjá því að tjá okkur með einum eða öðrum hætti viljum við ná markmiðum okkar í lífinu og gildir þá einu hvort við þurfum að tala við einn eða fleiri. Við þurfum að þjálfa upp nýja starfsmenn, hvetja fólk áfram, taka á móti viðskiptavinum og sum okkar jafnvel að halda kynningar um fyrirtæki okkar eða vöru fyrir framan stóra hópa af fólki.  Og svo eru það þeir sem velja að starfa á pólitískum vettvangi. Þeir verða að geta tjáð sig af ákefð og áhuga á hnitmiðaðan og skilmerkilegan hátt um sín baráttumál til að rödd þeirra kafni ekki í sannfæringakrafti andstæðinganna.

Efni eða framsetning?
En hvað er það sem gerir fyrirlesara/ræðumann áhugaverðan? Eru það efnistökin, er það sannfæringin, er það málskrúðið, er það hátíðleiki, virðuleiki eða sjarmi? Ég las á dögunum áhugaverða niðurstöðu sem var samantekt á mati nemenda í tjáningaráfanga í háskóla í Bandaríkjunum. Við lok hvers áfanga flytja nemendur fyrirlestur og meta frammistöðu samnemenda sinna. Eins og gefur að skilja leggja sumir nemendur höfuð áherslu á innihald og efnistök á meðan aðrir leggja höfuð áherslu á kynninguna sjálfa, kynningartæknina. Ef settir eru upp tveir valkostir:
A. Framúrskarandi efnistök en kynningartækni undir meðallagi
B. Framúrskarandi kynningartækni en efnistök undir meðallagi
Hvor valmöguleikinn fær hærri einkunn hjá nemendunum?
RÉTT...B...að sjálfsögðu. Lykillinn til þess að halda ógleymanlegt erindi er því að huga að báðum atriðunum, efnistökin séu framúrskarandi en ekki síður kynningartæknin. Efninu sé komið á framfæri á áhugaverðan og lifandi máta. Blæbrigði notuð í tjáningu. Lífleg líkamstjáning. Hæfileg notkun hjálpargagna. Gott samband við áhorfendur, hvort sem er með augnsambandi eða þátttöku. Allt eru þetta þættir sem auðveldlega má þjálfa upp. Það fæðist enginn framúrskarandi í kynningartækni. 

4 atriði sem hjálpa
Eftirtalin atriði hjálpa okkur að koma skoðunum okkar á framfæri á kraftmikinn og eftirminnilegan hátt. 

Öryggi
Góðir fyrirlesarar/ræðumenn verða að sjálfsögðu stressaðir eins og aðrir en munurinn á þeim og öðrum er sá að þeir láta það ekki sjást. Með því að halda góðu augnsambandi við viðmælendur, hreyfa okkur á eðlilegan hátt við flutning efnisins, nota hjálpargögn eins og PowerPoint kynningar eða sýnishorn af öryggi og tjá okkur óhikað (forðast hikorð og kæki) endurspeglum við öryggi okkar til hópsins. Góður undirbúningur hjálpar okkur að halda stressinu í lágmarki og getur oft borgað sig að kynna sér vel salinn sem við erum að tala í, gefa sér tíma til að læra vel á öll tæki, vera viss um að öll hjálpargögn séu í lagi og á sínum stað. 

Trúverðugleiki
Með trúverðugleika er átt við hversu mikið traust áheyrendur bera til fyrirlesarans/ræðumannsins. Til að vera trúverðuglegur þarf fyrirlesari að bera með sér að hann hafi nægjanlega þekkingu á efninu til að geta tjáð sig um það, eins og við köllum það á Dale Carnegie námskeiðunum, að hafa áunnið sér rétt til að tala um efnið. Með því að nota persónuleg dæmi úr okkar eigin reynsluheimi sköpum við þennan trúverðugleika og náum um leið þessari eftirsóknarverðu tengingu við hópinn. Atriði eins og viðeigandi framkoma í þeim hópi sem verið er að tala við, viðeigandi klæðaburður og orðfæri hjálpa okkur við að skapa þennan trúverðugleika sem veldur því að fólk hlustar á það sem við höfum að segja 

Eldmóður
Þeir fyrirlesarar/ræðumenn sem við gleymum aldrei eru þeir sem búa fyrir miklum eldmóði og ákafa til að miðla efninu til áheyrenda sinna. Eldmóðurinn endurspeglast í blæbrigðum í rödd og krafti, samræmi í orðum og andliti ásamt líkamsbeitingu. Ákafi til að miðla efninu lýsir þessu einna best. Krafturinn í fyrirlesaranum smitast út til allra þeirra sem hlusta og hrífur þá með sér. 

Óþvinguð framkoma
Góðir fyrirlesarar/ræðumenn setja sig ekki á háan hest eða predika yfir áheyrendum sínum. Jafnvel þó þeir standi fyrir framan hundruðir áheyrenda tala þeir líkt og þeir séu í samræðum við hóp vina. Segja má að þeir séu eðlilegir, á sama plani og áheyrendur og ná þannig mun betri tengingu við hópinn sem er akkúrat það sem gerir erindið eftirminnilegt. 

Æfingin skapar meistarann
Það er með kynningartæknina eins og alla aðra tækni, eina leiðin til að verða góð(ur) í henni er með því að æfa sig. Þetta þýðir að nýta hvert einasta tækifæri sem gefst til að standa fyrir framan hóp og tjá okkur. Æfingin skapar meistarann. Farðu á kynningartækninámskeið eða prófaðu þig áfram. Vertu óhrædd(ur) við að gera tilraunir með atriði eins og hreyfingar, blæbrigði í rödd og jafnvel þagnir. Við erum aldrei eins ýkt og við höldum. Þetta sérðu best með því að taka erindi þitt upp á myndband og skoða það ofan í kjölinn. Önnur leið er að fá einhvern sem þú treystir til að tilgreina hvað vel er gert og hvað má bæta. Lykilatriðið er að æfa sig, prófa sig áfram og síðast en ekki síst grípa hvert einasta tækifæri til að koma skoðunum okkar á framfæri...þannig vekjum við athygli og þannig man fólk eftir okkur. 

Áhugavert lesefni um kynningartækni:
Áhrifarík ræðumennska eftir Dale Carnegie
It’s not what you say, It’s how you say it eftir Joan Detz
You are the message eftir Roger Ailes
Why buisness people speak like idiots eftir Brian Fugere, Chelsea Hardaway og Jon Warshawsky  

Áður birt á tikin.is  

Þrisvar sinnum meiri afköst?

"ÞESSAR reglur hljóta að virka fyrst þær hafa verið til í allan þennan tíma," heyrði ég haft eftir ónefndum íslenskum forstjóra sem ræddi við starfsmenn sína um nýlega birta grein í vikuritinu Economist. Greinin sú ber yfirskriftina "Samræðulistin" og fjallar um uppruna og sögu þeirra samræðulögmála sem mælskustu menn undanfarinna árhundraða hafa byggt á. Orð forstjórans vísa í undirtitil greinarinnar – "með undraverðum hætti standast samskiptalögmál tímans tönn".

Í greininni eru kynntir til sögunnar ólíkir samræðu- og málsnillingar, svo sem Cicero, Churchill og Virginia Woolf, svo einhverjir séu nefndir. Sá fyrsti, rómverski heimspekingurinn Cicero, er sagður hafa skrifað árið 44 fyrir Krists burð að það væri ókurteisi að grípa fram í og að í góðum samræðum yrðu þátttakendur að "skiptast á" um að tala. Fleiri "samræðureglur" Ciceros eru að tala skýrt, nota þjált mál og tala ekki of mikið – sérstaklega þegar aðrir vilja komast að, trufla ekki, sýna kurteisi, taka á alvarlegum málum með alvarlegum hætti og af fágun á þeim léttvægari, gagnrýna ekki fólk því á bak, halda sig við almennt efni, tala ekki um sig sjálfan og umfram allt missa aldrei stjórn á skapi sínu. Er þetta ekki nokkurn veginn það sem okkur er kennt til að eiga góð samskipti við fólkið í kringum okkur enn þann dag í dag?

Seinni tíma spámenn virðast skv. fyrrnefndri grein hafa byggt á speki Ciceros. Enda eins og máltækið segir "ekkert er nýtt undir sólinni". Dale Carnegie er einn þeirra og byggir á þessum reglum í bók sinni Vinsældir og áhrif sem út kom fyrir rétt rúmum 70 árum (á frummálinu How to win friends and influence people). Bókin er enn á metsölulista Amazon.com, þegar þetta er skrifað í 57. sæti, og hefur selst í yfir 16 milljónum eintaka. Í bókinni safnar Carnegie saman 30 reglum í mannlegum samskiptum sem hann viðaði að sér hvaðanæva – meðal annars frá tíma Ciceros. Þessar reglur miðast að því að vera vingjarnlegri einstaklingur og byggja upp traust, skapa jákvætt umhverfi til að afla samvinnu og verða sterkari leiðtogi. Með öðrum orðum að byggja upp stórt og traust tengslanet, sem í viðskiptaumhverfi dagsins í dag getur skilið á milli feigs og ófeigs. Reglurnar hafa staðist tímans tönn og eru stjórnendum og starfsmönnum leiðarljós um allan heim.

Frumatriði í umgengni okkar við annað fólk skilgreinir Carnegie í fyrstu þremur reglunum. Sú fyrsta segir okkur að gagnrýna ekki, fordæma né kvarta. Önnur reglan kveður á um að við skyldum hrósa fólki á einlægan og heiðarlegan hátt og sú þriðja að vekja ákafa löngun hjá öðrum. Þessar þrjár reglur eru þær grundvallarreglur sem hver sá sem vill ná árangri í hvers kyns samstarfi og samvinnu verður að tileinka sér. Í Morgunblaðinu á dögunum birtist grein þar sem vitnað var í rannsókn sem náði yfir 10 ár, til 200 þúsund undir- og yfirmanna, og leiddi í ljós að þeir starfsmenn sem fá reglulegt hrós og þakklæti frá yfirmönnum sínum leggja harðar að sér en aðrir og geta fyrir vikið afkastað allt að þrisvar sinnum meiru. Stjórnandi sem ekki hrósar fer því á mis við mikið. Þessar þrjár fyrstu reglur Vinsælda og áhrifa eru því fljótar að borga sig séu þær notaðar reglulega. Ekkert er nýtt undir sólinni!

Þrátt fyrir að samskipti hafi breyst mikið frá því á dögum Ciceros, og enn meir frá því á dögum Carnegies, þá breytist seint nauðsyn þess að búa yfir hæfni í mannlegum samskiptum. Það er jafnvel flóknara að eiga samskipti með þeim rafræna hætti sem verður sífellt stærri þáttur viðskipta. Hætta á misskilningi og að viðtakandinn lesi á milli línanna er meiri þegar sendur er tölvupóstur en þegar staðið er augliti til auglitis. Þörfin á leiðarljósi í samskiptum verður því sífellt meiri eftir því sem samskiptaleiðunum fjölgar. Hvort sem leiðarljósið er frá Cicero, Carnegie eða hverjum öðrum gildir einu því sama hve tækninni fleygir fram þá eru það aldagömul lögmál sem staðist hafa tímans tönn sem virka. Leiðarljós þessara manna áttu við árið 44 fyrir Krist, árið 1936, árið 2007 og eiga vafalítið eftir að eiga við árið 2050. Eina sem við í dag þurfum að gera er að tileinka okkur lítinn hluta þessara reglna í einu, annars förum við mikils á mis.

Höfundur er framkvæmdastjóri Dale Carnegie á Íslandi.